Hamilelikte bilinçli ya da bilinçsizce yaşanan kaygılar nedeniyle olduğunu düşündüğüm hamilelik kabuslarım baş gösterdi.
Rüyalarım değişti;
Bir gün kaçıyorum,
Bir gün kovaliyorum,
Bir gün nefesim yetmiyor oracıkta doğuruveriyorum. ( Kocacım, Olurda erkenden doğurursam mother careden bana kırmızı çantayı al, hastaneye öyle gel)
Bir gün de: Ülkemizde savaş çıkmış, savaş uçakları tepemizden roket atıyorlar,
Oğlumla, sımsıkı el ele tutuşmuşuz kaçıyoruz. Ufak bir balkonda yere yatarak saklanıyoruz, düşmanlar çalılara gizlenmiş ben onları görüyorum ama onlar bizi fark etmiyorlar,
Oğluma: “sakın korkma, bir şey olursa ikimizde cennette buluşacağız.” Diyorum.
Sonra da “Bana bir şey olursa sen de Babaannenlerde kal.” Diyorum.
Çok acıklı bir rüya idi, çok etkilenmiştim. Sabah uyanır uyanmaz eşime ağlamaklı bir halde rüyamı anlatıyordum ki oğlumda yanımıza gelerek, aynen şöyle söyledi
“tamam ağlama beni de ağlatacaksın.”
Meğer oğlumda çok duygusalmış, en azından bu konuda bana çekmeseydi keşke.
Rüyamın etkisiyle ne olur ne olmaz eşime vasiyetimi bildirdim.
1. Sakın haa evlenmeyeceksin. Yoksa, Seni rahat bırakmam.
2. Oğlum, Anaanne ve teyzelerine sık sık gitsin, misafir gibi bilmesin.
3. Oğlumu Babannesi büyütsün. Niye çocuğumu babasına bırakmıyorsam. Onsuz bir yere gitmem genelde de ondan herhalde!!!
